NICOLAUS Eremita

NICOLAUS Eremita

dctus von der Flue, vulgo Brader Clauss, Subsylvanô Helvetius. Postquam 5. filios totidemque filias ex coniuge sustulisset, in Eremum concessit, A. C. 1481. in valle Melchtal, supra locum Saxlen dictum, ibique per annos 21. solitarius vixit, meditationibus precibusque intentus: ab omni cibo potuque abstinuit, (radicibus eum victitâsse quidam scribunt) de quo ut certius constaret, populares omnes ad eum aditus sollicite observare soliti sunt, visuri, an quidquam cibi illi afferretur. Precari inter alia frequenter solebat: Domine rape me mihi, et redde me totum tibi. Simplici veste contentus, caput semper pedesque intectos habuit. Ad se certatim conflueates ad paenitentiam hortatus est, animô semper laetô, et supra huius mundi vicissitudines erectô, futura praedixit plurima; Patriam communem Helvetiam, si modo concors maneret, invictam fore, sique incolae a mercenaria militia, peregrinis foederibus, pensionibusque annuis, patriae libertatisque peste certissima, sibi temperantes, terram suam strenuecolerent, monuit. Ab Episcopo Constantiensi tentatus, cibi quiddam aegre admisit, sed sanitatis suae damnô. Coetera staturâ excelsa, voce masculâ, sed paulo tardiore, plus aeris quam sanguinis in venis habens, cellam incoluit fibi congruentem nullâque supellectile instructam, praeter humilia duo scabella, quibus ad quietem forte usus est. Obiit A. C. 1502. sepultus est in templo Saxelensi, quod sacrorum causâ assidue frequentare, dum in eremo viveret, consueverat. Stumpfius l. 7. de Argovia, c. 4.

Quid peregrina tibi vexilla, et foedera prosunt,

Patria? plura feret, Numine dante, labor.